ΖΗΛΙΑ ΚΑΙ ΦΘΟΝΟΣ

Η ζήλια μπορεί να χαρακτηριστεί σαν ένα συναίσθημα που εμφανίζεται, όταν ένα άτομο υστερεί απέναντι σε κάποιο άλλο, από πλευράς πλούτου, ικανοτήτων, η ταλέντου ή επιθυμεί διακαώς κάτι που κάποιος άλλος έχει στην κατοχή του. Σ' αυτή την περίπτωση η ζήλια εκδηλώνεται ως η επιμονή του ανθρώπου, να αποκτήσει κάτι που έχει ο συνάνθρωπος του ή αν δε μπορεί να το αποκτήσει ο ίδιος, εύχεται να μην το έχει ούτε ο συνάνθρωπος του, η ζήλια εδώ καταλήγει στον φθόνο. Το συναίσθημα αυτό αρκετά συχνά αγγίζει τα όρια της εμμονής. Η ζήλια είναι ηττοπαθές αίσθημα που μπορεί να διώξει την αγάπη που τόσο λαχταρούμε. 

Η ζήλια όμως είναι ένα ανθρώπινο συναίσθημα το οποίο δεν είναι πάντοτε αρνητικό. Σε κάποιο βαθμό το αίσθημα αυτό, όταν προκύπτει από τον θαυμασμό είναι άκρως φυσιολογικό και υγιές και πηγάζει από τη φιλοδοξία του ανθρώπου και την επιθυμία να εξελιχθεί. Το να θέλεις να συναγωνιστείς με ευγενή άμυλα κάποιον για να γίνεις καλύτερος είναι απόλυτα αποδεκτό και η ζήλια σε αυτήν την περίπτωση γίνεται ο κινητήριος μοχλός προς την επιτυχία. 

Οι άνθρωποι δεν θέλουμε να γίνουμε καλύτεροι, θέλουμε χωρίς να κοπιάσουμε να αποκτήσουμε αυτά τα αγαθά που κάποιος άλλος έχει κοπιάσει για να τα αποκτήσει. Δεν χαιρόμαστε με την ευτυχία του συνανθρώπου μας, δεν ανησυχούμε με την ανησυχία τους, έχουμε σαν σκοπό να κάνουμε κάθετι ικανό για να πονέσουμε τους ανθρώπους απέναντι μας, να τους ταπεινώσουμε. 

Αυτό πλέον δεν είναι ζήλια είναι φθόνος. Όλοι κάνουμε άσχημες σκέψεις και κάποιες φορές παρασυρόμαστε από το εγώ μας, τυφλωνόμαστε και φτάνουμε να ζηλεύουμε, κάποιοι από μας το καταλαβαίνουμε και μετανοούμε κάποιοι άλλοι όμως συνεχίζουν. Οι άνθρωποι αυτοί που έχουν το μικρόβιο της ζήλιας και χαίρονται να βλέπουν τους ανθρώπους δίπλα τους δυστυχισμένους και νιώθουν ικανοποίηση όταν έχουν συμβάλλει σε αυτήν την δυστυχία δεν είναι υγιείς άνθρωποι. Χρειάζονται βοήθεια. Χρειάζονται την αγάπη που ίσως στερήθηκαν, χρειάζονται την αυτοπεποίθηση που έχασαν, χρειάζονται ανθρώπους που θα τους δείξουν ότι η ζωή έχει όμορφες πλευρές.

Κατά την δική μου άποψη είναι οι ίδιοι δυστυχισμένοι, ακριβώς γιατί έχουν στερηθεί πράγματα στην ζωή τους, έχουν πονέσει, τους έχουν βλάψει, βέβαια υπάρχουν και αυτοί που θέλουν να κάνουν κακό γιατί αρέσκονται σε αυτό. Η ζωή είναι ωραία και ναι πάντα θα υπάρχει κάποιος καλύτερος από μας ή πιο όμορφος ή πιο μορφωμένος, όμως δεν πρέπει να μένουμε σε αυτό, πρέπει να προχωρούμε και να κάνουμε παραπάνω από αυτό που μπορούμε για να αισθανθούμε και να είμαστε καλά με τον εαυτό μας, διότι σημασία δεν έχει τι κάνουν οι άλλοι, σημασία χει τι κάνουμε εμείς για μας, την διαφορά την κάνουμε εμείς ο κάθε ένας ξεχωριστά. Η ζήλια θα μας βλάψει όταν της δώσουμε σημασία και μπούμε στην διαδικασία να δώσουμε έμφαση στον φθόνο και την κακία του άλλου.