18: Μάθε να λες όχι με ωραίο τρόπο

Από το άρθρο 60 + 1

Γράφει: Κατερίνα Τσεμπερλίδου

Αναδημοσίευση από το www.tsemperlidou.gr

Αυτό το «όχι» (ή το «ναι») έχουν γίνει αφορμή για μεγάλες διαφωνίες, συγκρούσεις, πολέμους.

«Όχι» απάντησε η Ελλάδα στην Ιταλία και κηρύχτηκε ο πόλεμος του 1940.

«Όχι» είπε ο Πάρις στον Αγαμέμνονα, κρατώντας για λογαριασμό του την γυναίκα του τελευταίου και ξεκίνησε το Τρωικός Πόλεμος.

«Ναι ή όχι;» μας ρωτάνε συχνά και μας βάζουν σε αμηχανία ή φόβο. «Θα έρθεις μαζί μας ναι ή όχι;». «Ξέρεις ποιος το έκανε, ναι ή όχι;». «Έκανε το τμήμα σου το λάθος, ναι ή όχι;», και πάει λέγοντας.

Στις επιχειρήσεις, οι απαιτητικοί μάνατζερς χαρακτηρίζονται από τη φράση: «Δεν δέχεται το «όχι» σαν απάντηση!»

«Δύο αρνήσεις ίσον μία κατάφαση», «Μη γίνεσαι αρνητικός». «Σε ό,τι πω, απαντάς με όχι!», «Όλο «όχι» είσαι!»

Δεν ξέρω αν υπάρχει λέξη τόσο βεβαρημένη συναισθηματικά όσο αυτή η μικρούλα λέξη με τα τρία γράμματα, η λέξη που ακούγεται σαν κανονιά. Ξεστομίζεις ένα «όχι» και είναι σαν να πυροβολείς τον άλλο. Οπότε πού να τολμήσεις να το ξεστομίσεις; Φοβάσαι ότι με ένα σου «όχι», έχεις απορρίψει έναν έρωτα, έχεις δυσαρεστήσει μια παρέα, έχεις απογοητεύσει έναν προϊστάμενο, έχεις χάσει μια υποψηφιότητα, έχεις βρεθεί εκτός τόπου και κλίματος.

Οπότε, υποκύπτεις, αναλαμβάνεις ένα έργο που σε βγάζει εκτός χρονοδιαγράμματος στη δουλειά, κάνεις πράγματα που δεν σε ευχαριστούν καν, μόνο και μόνο για να ανήκεις σε μια παρέα, κρατάς κοντά σου ανθρώπους και καταστάσεις από φόβο μη στενοχωρήσεις τον άλλο ή γίνεις αντιπαθής.

Και όλα αυτά, γιατί;

Γιατί όταν ήμασταν 14 ετών, κανείς δεν μας είπε πώς υπάρχει τρόπος για να λες καθετί. Μπορεί από μόνο του το «όχι» να ακούγεται σαν αντικοινωνική κανονιά αλλά μαζί με δύο ευγενικές φράσεις, να μοιάζει με μια φυσιολογική ανθρώπινη απάντηση – αδυναμία – άρνηση.

«Λυπάμαι που δεν μπορώ εκείνη την ημέρα να είμαι μαζί σας, την επόμενη φορά όμως, θα κάνω ό,τι μπορών για να έρθω»

ή

«Πολύ θα ήθελα να αναλάβω ολόκληρο το project αλλά δεν με αφήνουν οι προτεραιότητές μου. Μπορώ να βοηθήσω όμως στο κλείσιμο του φακέλου»

ή

«Ενδιαφέρομαι για κάποιον άλλον/ κάποια άλλη και δεν μπορώ να ανταποκριθώ στα ερωτικά σου αισθήματα. Θα χαρώ πολύ να συνεχίσουμε να βλεπόμαστε φιλικά αν και εσύ δεν επηρεάζεσαι από τη δική μου απόφαση».

Μακάρι στα 14, να μου μάθαιναν το δικαίωμα στο «όχι». Το δικαίωμα να αρνούμαι ό,τι αντίκειται στα πιστεύω μου, ό,τι δεν μου δίνει ευτυχία, ό,τι δεν μπορώ να φέρω σε πέρας, ό,τι θα με εκθέσει κάπου αλλού.

Φτάνει όμως να μπορώ να εκφράσω αυτό το «όχι» σαν άνθρωπος και όχι σαν εισαγγελέας. Το «όχι» μου να εκφράζει τον εαυτό μου, να μη φαίνεται ότι απορρίπτει ή αδιαφορεί ή περιφρονεί τον άλλο, ότι πάει να τον πληγώσει.

Θα χαιρόμουν να ήξερα αυτό το μυστικό στα 14, γιατί τότε θα είχα απαλλαγεί από πολλές ψυχικές αγγαρείες στη ζωή μου.

Ανάπτυξη του άρθρου που είχε δημοσιευθεί συνοπτικά στις 14/01/2012

Διαβάστε το άρθρο: 60+1 πράγματα που θα έλεγα στο νεότερο εαυτό μου

Φωτό από: www.freedigitalphotos.net