Σκέψεις που κάνω όταν περπατάω

Γράφει: Χριστίνα Γιαρμενίτη

Αναδημοσίευση από το www.tsemperlidou.gr

Η αλήθεια είναι ότι οι σκέψεις που κάνω αλλάζουν συνεχώς και εξαρτώνται από το περιβάλλον, τον τόπο και τις εικόνες που κοιτώ κάθε φορά που περπατάω. Πραγματικότητα επίσης είναι ότι στις ημέρες που διανύουμε είναι ελαφρώς δύσκολο να κάνουμε θετικές και όμορφες σκέψεις. Σε αυτό δεν ευθύνεται μόνο η οικονομική κρίση βέβαια, ευθυνόμαστε σε μεγάλο βαθμό και εμείς.

Όταν για παράδειγμα περπατώ στο κέντρο της Αθήνας, μέσα στο καυσαέριο, στους μαύρους τοίχους και στους σκυφτούς ανθρώπους σκέφτομαι πού έχω συμβάλλει για να δημιουργηθεί αυτή η κατάσταση. Ομολογώ πως δεν είναι θετικές αυτές οι σκέψεις, όμως γυρίζοντας στο σπίτι γνωρίζω δρόμους που πάντα έχουν δέντρα και τώρα που μπαίνει η άνοιξη σιγά-σιγά και όλα ανθίζουν επιλέγω έστω κι αν κάνω κύκλους να τους επισκεφτώ.

Περνάω, λοιπόν, από τον αγαπημένο μου δρόμο, ο οποίος είναι πάντα προσεγμένος και καθαρός από τον δήμο και πάντα ανθισμένος από τα δέντρα. Οι σκέψεις που κάνω είναι όμορφες και ζεστές, χαίρομαι που ακόμα υπάρχουν οάσεις μέσα στο γκρίζο.

Η φύση βοηθάει πολύ στην ψυχολογία, έχει ένα μαγικό τρόπο να φυτρώνει στα πιο απίθανα μέρη. Έτσι, βρίσκω τρόπο να γίνομαι πάλι παιδί, να ξεχνώ έστω για λίγο τα προβλήματα, κάθομαι σε ένα παγκάκι και ανάλογα με την εποχή αναπολώ όμορφες στιγμές.

Μας έχουν λείψει οι όμορφες εποχές που ανέμελοι καθόμασταν και χαζεύαμε την φύση, τα ζώα, που κοιτούσαμε τα σύννεφα και ονειρευόμασταν, σκεπτόμενοι την όμορφη πλευρά της ζωής.

Μας έχει λείψει πολύ η αθωότητα και η παιδικότητα. Έχουμε ξεχάσει να είμαστε παιδιά.

Όσοι περπατάτε στον δρόμο και κάνετε σκέψεις αρνητικές επηρεασμένοι από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζετε, σκεφτείτε όπως όταν ήσασταν παιδιά και θα δείτε ξαφνικά μπροστά σας έναν ολοκαίνουριο και πανέμορφο κόσμο.

Εγώ αναζητώ τον ήλιο και την φύση. Εσείς;

Φωτό αρθρογράφου