46: Τις περισσότερες φορές, εμπιστέψου το ένστικτό σου και πάρε την ευθύνη

Από το άρθρο 60 + 1

Κατερίνα Τσεμπερλίδου

Αναδημοσίευση από το www.tsemperlidou.gr

Πριν από εκατομμύρια χρόνια, οι προ-παππούδες μας γλίτωναν τη ζωή τους, ακούγοντας το ένστικτο αυτοσυντήρησης που φώναζε στο μυαλό τους «κίνδυνος». Όπου φύγει – φύγει για να σωθούν από λιοντάρια, τίγρεις, αγριογούρουνα ή λύκους.

Αυτή η φωνή μέσα μας που μας προειδοποιεί, μας συμβουλεύει, μας βοηθάει να πάρουμε γρήγορα αποφάσεις, από πού προέρχεται; Είναι μέρος της χημείας τους σώματός μας;

Πιστεύω ότι το ένστικτο είναι ο συνδυασμός της προηγούμενης εμπειρίας μας με την προσωπική μας κρίση. Αυτά τα δύο μαζί είναι η μαγική συνταγή που μας προσφέρει ο εγκέφαλος και η χημεία του σώματός μας προκειμένου να αποφασίσουμε σωστά. Να τρέξω ή να κοκκαλώσω; Να δεχτώ ή να αρνηθώ; Να ανοιχτώ ή να επιφυλαχτώ;

Γι’ αυτό και άλλος νιώθει το ένστικτο στο «στομάχι» του. Άλλος σαν μια φωνή στο μυαλό του. Άλλος σαν προέκταση ενός βραδινού ονείρου.

Αν ένστικτο είναι ο συνδυασμός της εμπειρίας με την σωστή μας κρίση, αυτό σημαίνει πως αν είσαι 14 ετών δεν έχεις ένστικτο;

Μα με το ένστικτο αυτοσυντήρησης γεννιέσαι. Τις υπόλοιπες μορφές του τις διαμορφώνεις από την κούνια.

Στα 14, λοιπόν, θα ήταν καλό να μας μαθαίνουν να αρχίσουμε να εμπιστευόμαστε το ένστικτό μας σιγά – σιγά. Συνειδητοποιημένα.

Αν το ένστικτό σου είναι έμπειρο, αν το εμπιστεύεσαι και αν, συνήθως, βγαίνει σωστό, τότε είσαι τυχερός γιατί αποφασίζεις γρήγορα και επιπλέον ξέρεις πώς να προστατευτείς.

Ορισμένοι άνθρωποι, προκειμένου να αποφασίσουν, κάνουν το τεστ του στομαχιού. Αν νιώσουν ένα σφίξιμο, έναν κόμπο, αν δεν μπορούν να καταπιούν, το εκλαμβάνουν σαν σημάδι αρνητικό, δεν νιώθουν καλά με ένα είδος απόφασης, επομένως επιφυλάσσονται να πάρουν μια άλλη απόφαση.

Το ένστικτο θεωρείται συχνά σαν αντίθετο από τη φωνή της λογικής. Μα, το ένστικτο δεν είναι η γρήγορη, αυθόρμητη και καθαρή φωνή της λογικής μας πριν αρχίσουν οι πολλές αναλύσεις και πριν οι σκέψεις μας αλλοιωθούν από τις παρεμβάσεις των φόβων μας;

Το να αποφασίζεις με βάση το ένστικτο και το να παίρνεις την ευθύνη για τις αποφάσεις σου αυτές είναι θέμα εξάσκησης, πιστεύω. Δίνοντας βήμα στην καθαρή φωνή του εαυτού σου, μαθαίνεις σιγά – σιγά να την αναγνωρίζεις και να την εμπιστεύεσαι. Έτσι κι αλλιώς, για όλες σου τις αποφάσεις, την ευθύνη την έχεις εσύ (άσχετα αν βολεύεσαι να ρίχνεις την ευθύνη σε άλλους). Επομένως, αν έχεις την ευθύνη είτε αναλύεις μηρυκάζοντας τις αποφάσεις σου είτε τις παίρνεις στο φτερό.

Το θέμα είναι πόσο ικανοί είμαστε να αποφασίζουμε γρήγορα και σωστά ακολουθώντας τις συμβουλές που προέρχονται από μέσα μας. Αυτό συχνά προϋποθέτει ρίσκο. Αλλά τι πειράζει; Δεν πρέπει να δώσουμε την ευκαιρία στις αληθινές μας επιθυμίες να διεκδικήσουν μια θέση στον ήλιο;

Αν μονίμως τις καταπιέζουν οι φόβοι μας και οι υπεραναλύσεις μας, δεν θα ανακαλύψουμε ποτέ αν άξιζε να τους δώσουμε μια ευκαιρία και αν το ένστικτό μας ξέρει να αποφασίζει με επιτυχία για λογαριασμό μας.

Αν δεν έχει αποφασίσει σωστά, την επόμενη φορά ας υπεραναλύσουμε όσο μας κάνει κέφι!

Ανάπτυξη του άρθρου που είχε δημοσιευθεί συνοπτικά στις 14/01/2012

Διαβάστε το άρθρο: 60+1 πράγματα που θα έλεγα στο νεότερο εαυτό μου

Φωτό από: www.freedigitalphotos.net