50: Συγχώρεσε τον εαυτό σου και τους άλλους

Κατερίνα Τσεμπερλίδου

Από το άρθρο 60 + 1

Αναδημοσίευση από το www.tsemperlidou.gr

Συγχώρεσε τον εαυτό σου και τους άλλους και άστο να πάει στην ευχή. Ξέρω ότι όταν ακούς για συγχώρεση, ο νους σου πηγαίνει στα θρησκευτικά.

Η συγχώρεση δεν ενισχύει την εκκλησία αλλά εμάς. Δεν πρόκειται για θρησκευτικό «κήρυγμα» αλλά για βάρος.

Όταν μισούμε, κρατάμε μέσα μας το βάρος του θυμού. Πιστεύουμε ότι αν τον αφήσουμε, θα την ξαναπατήσουμε σαν αφελείς και κορόιδα. Γαντζωνόμαστε λοιπόν στο θυμό μας για να προστατευθούμε, τουλάχιστον έτσι νομίζουμε.

Στην πραγματικότητα όχι απλά δεν προστατευόμαστε αλλά κάνουμε και κακό στον εαυτό μας, στον οργανισμό μας, διατηρώντας μνησικακία μέσα μας. Μάλιστα χωρίς τιμωρούμε, να πονάμε, να εκδικούμαστε αυτόν που μισούμε (ο ίδιος ούτε καν γνωρίζει ότι μέσα μας υπάρχει ένας Βεζούβιος που βράζει). Με το να είμαστε εμείς γεμάτοι «χολή» για ένα γεγονός του παρελθόντος, δεν κάνουμε κακό στον άλλο!

Πόσο χρήσιμο θα ήταν αν μας μάθαιναν στα 14 την αληθινή σημασία της συγχώρεσης!

Ο Ιησούς Χριστός στήριξε την συγχώρεση πάνω στην έννοια της αγάπης. Αλλά ας υποθέσουμε ότι στη σύγχρονη εποχή θεωρούμε αφελή αυτόν που συγχωρεί.

Πάλι, με το να κρατάει μέσα του την οργή, το θυμό, το «μανιάτικο», σε τι βοηθάει τον εαυτό του;

Η πράξη που μας πλήγωσε έχει ήδη γίνει, δεν ξεγράφεται.

Ο θυμός που κρατάμε αντί να τον ελευθερώσουμε, γίνεται όπλο εναντίον μας. Είναι να σαν να πίνουμε εμείς το δηλητήριο για να πεθάνει ο άλλος.

Η προστασία μας μελλοντικά δεν θα γίνει με το να διατηρούμε «πετρωμένο» το θυμό μας αλλά με ωριμότητα και προφύλαξη. Βάζοντας τα όρια μας, παίρνουμε την ευθύνη της ασφαλούς απόστασης από τους άλλους.

Αν, πάλι, κάποιος μας προδίδει πισώπλατα ή παρά τη δική μας αγάπη και προσφορά , δυστυχώς, ας το παραδεχτούμε, έχει, όπως και εμείς, την ελευθερία να το κάνει.

Αυτό που εμείς μπορούμε να κάνουμε είναι, πιστεύω

• να αφήσουμε τον εαυτό μας να νιώσει τον πόνο και τον θυμό, αντί να τον καταπιούμε

• να ελευθερώσουμε την πίεση από μέσα μας με ένα υγιή τρόπο ώστε να ανακουφιστούμε (ουρλιάζοντας, χτυπώντας τα μαξιλάρια, κλωτσώντας το χώμα, κλπ).

• μια τεχνική είναι γράφοντας ένα γράμμα συγχώρεσης προς αυτόν ή προς εκείνους που μας έχουν πληγώσει ή θυμώσει. Δεν είναι απαραίτητο να δώσουμε το γράμμα. Απλά χρειάζεται να το γράψουμε ώστε να ανακουφιστούμε εμείς.

• σε ορισμένες περιπτώσεις η διαδικασία της συγχώρεσης μπορεί να μας πάρει χρόνια. Μπορεί να χρειάζεται να γραφτούν πολλά γράμματα στον ίδιο άνθρωπο μέχρι να απελευθερωθεί ο θυμός μας (έχω διαβάσει κάπου ότι 740 φορές χρειάστηκε κάποιος να συγχωρέσει μέσα του έναν συνάνθρωπο που τον έβλαψε!)

• η συγχώρεση δεν σημαίνει συμφιλίωση. Ίσως όμως και να χρειάζεται να το κάνουμε π.χ. για οικογενειακούς λόγους. Είναι στη δική μας όμως, ευχέρεια αν θα το κάνουμε ή όχι.

Προκειμένου να «πάμε παρακάτω» στη ζωή, η συγχώρεση είναι προϋπόθεση.

Τον πρώτο που χρειάζεται να μάθουμε να συγχωρούμε είναι τον εαυτό μας. Οι ενοχές και το «κρίμα», το να κατηγορούμε εμάς για κάτι που φταίξαμε δεν διορθώνει το σφάλμα μας. Αν είναι όντως σοβαρό ας κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να αλλάξουμε τα πράγματα, αποκαθιστώντας τη ζημιά. Τα υπόλοιπα (ενοχές, κριτική) δεν έχουν σκοπιμότητα και δεν ωφελούν ούτε εμάς ούτε αυτόν που βλάψαμε.

Αν αγαπάμε τον εαυτό μας όσο περιμένουμε από τους φίλους μας να μας αγαπάνε, τότε ας δίνουμε συγχώρεση στον εαυτό μας. Ίσως έτσι μάθουμε να συγχωρούμε και τους άλλους.

Ανάπτυξη του άρθρου που είχε δημοσιευθεί συνοπτικά στις 14/01/2012

Διαβάστε το άρθρο: 60+1 πράγματα που θα έλεγα στο νεότερο εαυτό μου

Φωτό από: www.sxc.hu