Η φωνή μέσα στο μυαλό σου να είναι ενθαρρυντική

Κατερίνα Τσεμπερλίδου

Από το άρθρο 60 + 1

Αναδημοσίευση από το www.tsemperlidou.gr

Αν στο μυαλό σου υποτιμάς, υποβιβάζεις και κρίνεις αρνητικά τον εαυτό σου, τι τους θέλεις του εχθρούς; Αν ένας φίλος σου μιλούσε έτσι για σένα, θα τον κρατούσες για φίλο;

Το μυαλό μας συνεχώς κάνει διαλόγους και μένει απασχολημένο όπως το ηλεκτρικό καλώδιο που συνεχώς μεταφέρει ρεύμα. Οι σκέψεις που κάνουμε διαμορφώνουν το ποιοι είμαστε. Και δεν κάνουμε και λίγες σκέψεις καθημερινά. Γύρω στις 80.000 (μόνο!). Από αυτές, συνήθως οι περισσότερες είναι αρνητικές και επηρεάζουν την στάση μας στη ζωή, την ψυχολογία μας, τα κίνητρα που νιώθουμε μέσα μας για να δραστηριοποιηθούμε. Ό,τι αρνητικό λέμε στον εαυτό μας, ορίζει και τη συμπεριφορά μας. Μας φρενάρει ή μας «σπρώχνει» μπροστά.

Δεν με θέλει……Οι άλλοι θα πάρουν τη δουλειά…..Δεν μπορώ να μιλήσω πρώτος……Ποτέ δε θα χάσω αυτά τα 4 παραπανίσια κιλά…..Είμαι μονίμως ο χαμένος της υπόθεσης…..Αδύνατον να αναθέσω μέρος της δουλειάς σε άλλον..Τα χάνω όταν όλοι με κοιτάζουν…..Κάθε φορά που παίρνω ένα ρίσκο, τα θαλασσώνω…….

• Όταν κάνουμε σκέψεις κριτικής «κατά» του εαυτού μας. ενώ στην ουσία θέλουμε να του δώσουμε πληροφορίες για να ζήσει καλύτερα, είμαστε αρνητικοί.
• Όταν συγκεντρωνόμαστε στα αρνητικά μιας κατάστασης αγνοώντας τα θετικά, είμαστε αρνητικοί
• Όταν προβλέπουμε με τις σκέψεις μας μόνο καταστροφές είμαστε αρνητικοί
• Όταν σκεφτόμαστε τι θα πει, τι θα κάνει, πώς θα αντιδράσει ο άλλος (σαν να είμαστε εμείς) και χωρίς να ξέρουμε τι σκέφτεται ο άλλος, είμαστε αρνητικοί
• Όταν σκεφτόμαστε με ενοχές τι θα «έπρεπε» να έχουμε πει, κάνει, σπουδάσει, ποια εμφάνιση θα «έπρεπε» να έχουμε, είμαστε αρνητικοί.

Αν εκτιμάμε αυτά που έχουμε κάνει και αυτά που είμαστε, οι διάλογοι στο μυαλό μας είναι ενθαρρυντικοί και με το μέρος μας και όχι επιθετικοί. Θα συμβουλεύουμε τον εαυτό μας τι ακόμα μπορεί επιπλέον να διορθώσει ή να βελτιώσει αντί να τον κριτικάρουμε για όσα δεν έχει κάνει ή δεν είναι.

Εφαρμόζοντας στην πράξη την αγάπη για τον εαυτό μας, ο σχολιασμός μας έχει τις καλύτερες προθέσεις με στόχο να μας κινητοποιήσει, όχι να μας μειώσει. Η φωνή μέσα μας, μας δίνει νέες ιδέες βελτίωσης, δεν ψάχνει να βρει τις αδυναμίες μας.

Έτσι, αντί για εσωτερική κριτική καλύτερα να μας δίνουμε εσωτερική καθοδήγηση που μας κάνει να σκεφτόμαστε σαν νικητής, όχι σαν χαμένος.

Θα ήθελα να ξέρω στα 14 τον τρόπο πώς να μετατρέψω τη φωνή μέσα μου σε ενθαρρυντική. Δεν υπάρχει κανείς που να μας μαθαίνει μια τέτοια προπόνηση.

Μεγαλώνοντας, πιστεύω ότι τα τρόπος είναι να εφαρμόσω σαν καθημερινή πρακτική μια «νυχτερινή στιγμή αναγνώρισης». Αν κάθε βράδυ πάω στον καθρέφτη και θυμηθώ πόσες επιτυχίες είχα την προηγούμενη μέρα, είναι σαν να ανταμείβω με επαίνους τον εαυτό μου (μπορώ να το κάνω γραπτά καθημερινά σε ημερολόγιο πριν κοιμηθώ). Ας πούμε εντοπίζω και υπενθυμίζω στον εαυτό μου, μου «αναγνωρίζω», ότι την μέρα που τελειώνει π.χ. πήρα καλό βαθμό στο σχολείο, άκουσα έναν έπαινο στη δουλειά, κατάφερα και ήπια 5 ποτήρια νερό, κοιμήθηκα νωρίς την προηγούμενη, δεν μετείχα σε κουτσομπολιά, έκανα μια έξυπνη αγορά γλιτώνοντας χρήματα, πήρα ένα τηλεφώνημα εκτίμησης, περπάτησα μισή ώρα, απέφυγα να βρίσω.

Όσο πιο ενθαρρυντικά μιλάμε στον εαυτό μας, αναγνωρίζοντάς του πόσα πέτυχε, τόσο πιο ολοκληρωμένοι νιώθουμε. Έτσι συνηθίζει και το μυαλό μας να κάνει εσωτερικά τέτοιους διαλόγους.

Ανάπτυξη του άρθρου που είχε δημοσιευθεί συνοπτικά στις 14/01/2012

Διαβάστε το άρθρο: 60+1 πράγματα που θα έλεγα στο νεότερο εαυτό μου

Φωτό από: www.sxc.hu