12: Να θεωρείς τις αναποδιές περιστασιακές

Κατερίνα Τσεμπερλίδου

Από το άρθρο 60 + 1

Αναδημοσίευση από το www.tsemperlidou.gr

Είναι γνωστή και αναφέρεται σε πολλά βιβλία η ιστορία του γέρου χωρικού στην Ανατολή, που έχασε το άλογό του και όλοι τον οικτίριζαν: «Ε! τον καημένο!». «Και πού ξέρουμε ότι είναι κακή τύχη;», είπε αυτός. Το άλογό του επέστρεψε φέρνοντας μαζί ένα κοπάδι άγρια άλογα. Όλοι τότε τον μακάριζαν «Και πού ξέρουμε ότι αυτό είναι καλή τύχη;» απαντούσε αυτός. Ο γιος του ανέβηκε σε ένα από τα άγρια άλογα, έπεσε και έσπασε το πόδι του. Πάλι το χωριό τον οικτίριζε «βρε τον καημένο!». Και πάλι ο σοφός γέροντας απαντούσε: «Και πού ξέρουμε ότι αυτό είναι κακή τύχη;». Εκείνη την εποχή, έγινε πόλεμος και όλοι οι νέοι του χωριού στρατολογήθηκαν για να πολεμήσουν. Πλην του γιου του γέροντα, επειδή είχε το σπασμένο πόδι. Και η ιστορία συνεχίζεται….

Τι φταίει; Αναρωτιόμαστε θυμωμένοι όταν «πέφτει» το σύστημα στον υπολογιστή και χάνουμε τα αρχεία μας, όταν μας απορρίπτουν σε μια δουλειά, όταν αναποδογυρίσει το ταψί με όλο το φαγητό 5 λεπτά πριν έρθουν οι καλεσμένοι μας, όταν βρεθούμε κλεισμένοι στο ασανσέρ. Τι να πουν αυτοί που χάνουν το σπίτι τους από πυρκαγιά; Οι αθλητές που χάνουν για ένα μέτρο;

Την τύχη μου! Πιστεύουμε συνήθως και ρίχνουμε το φταίξιμο σε ένα προσωπικό εσωτερικό μαγνήτη που έχουμε (υποτίθεται) και που ελκύει τις συμφορές. Φταίει η τύχη μας, το ριζικό μας, το κεφάλι μας. Με κάθε αναποδιά, πιστεύουμε ότι αυτή είναι η ιστορία της ζωής μας. Μια συνταγή εμποδίων διαρκείας που επαναλαμβάνεται.

Υπερβάλλοντας, πιστεύουμε ότι η ζωή είναι εναντίον μας, ότι ο κόσμος δεν μας αγαπάει, ότι τα εμπόδια έχουν εμάς για στόχο. «Μα σε μένα να τύχει αυτό; Τώρα;» Και μετά έρχεται η απελπισία και η ακινητοποίηση.

Δεν μας περνάει από το μυαλό ότι μπορεί να έτυχε μια αναποδιά, που, σαν αναποδιά, κάποια στιγμή θα περάσει. Θα ήθελα στα 14 κάποιος να μου πει ότι οι αναποδιές επισκέπτονται όλους τους ανθρώπους, ότι οι αναποδιές δεν κρατάνε για πάντα και ότι αν τις δεις με άλλο μάτι λύνονται ευκολότερα!

Αν δεν τις περιμένεις ποτέ, θα πέσεις από τα σύννεφα, αν, όμως, τις θεωρείς μέσα στις πιθανότητες της ζωής, τουλάχιστον δεν θα σε βρουν απροετοίμαστο.

Πιστεύοντας στον εαυτό σου, ξέρεις ότι μπορείς να αντιδράσεις στην συγκεκριμένη αναποδιά. Μπορείς να αναζητήσεις κάτι καλό μέσα από το δυσάρεστο, όποιο κι αν είναι αυτό που προκύπτει από την ανατροπή. Μπορεί να βρεις μια νέα λύση, να ανακαλύψεις μια νέα σου ικανότητα, μπορεί να αναζητήσεις καλύτερο προπονητή, μπορεί να γλίτωσες τη ζωή σου.

Να επιμένεις ώσπου να γίνει αυτό που αρχικά ήταν ο στόχος σου (η συγκέντρωση φίλων; η παρουσίαση; η αναζήτηση εργασίας οπουδήποτε αλλού;). Αν θεωρείς τον εαυτό σου προετοιμασμένο, να μη το βάζεις κάτω, θα προσπαθήσεις να φέρεις σε πέρας το σκοπό σου με νέες ευκαιρίες.

Μπορείς να σκεφτείς πόσα χειρότερα θα μπορούσαν να σου έχουν συμβεί και μόνο αυτό είναι μια μεγάλη ανακούφιση. Το να αναζητάς την αισιόδοξη πλευρά της ζωής, φαίνεται, κυρίως, στις αναποδιές. Όταν σκέφτεσαι τι χειρότερο θα μπορούσε να σου έχει συμβεί, τότε ανακουφίζεσαι γρηγορότερα και παίρνεις την τύχη στα χέρια σου για να αντιδράσεις με αυτοπεποίθηση.

Σημασία έχει να συγκρίνεις το περιστατικό της αναποδιάς με τα χειρότερα, για να έχεις το πλεονέκτημα, όχι με ιδανικές καταστάσεις, γιατί τότε θα νιώθεις χειρότερα.

Και θα με ρωτήσετε: είναι περιστασιακές όλες οι αναποδιές; Ίσως όχι, ειδικά ορισμένες που αφορούν την υγεία. Όμως, αν αναζητήσει κανείς την αισιοδοξία σε άλλα σημεία της ζωής του, κάτι θα κερδίσει, τουλάχιστον την ψυχική του γαλήνη.

Ανάπτυξη του άρθρου που είχε δημοσιευθεί συνοπτικά στις 14/01/2012

Διαβάστε το άρθρο: 60+1 πράγματα που θα έλεγα στο νεότερο εαυτό μου

Φωτό από: www.freedigitalphotos.net