Αν η ψυχή μας φορούσε πάντα τα καλά της και καλωσόριζε τα όνειρά μας… Αν το καράβι μας έφτανε φωταγωγημένο στο λιμάνι που είχαμε διαλέξει… Αν στην προβλήτα μάς περίμεναν, με ανθοδέσμες και χειροκροτήματα, όλοι αυτοί που αγαπήσαμε… Αν δεν είχαμε αφήσει την πόρτα της ψυχής μας ανοιχτή, για να βρουν άσυλο οι κατατρεγμένοι… Τι απερισκεψία κι αυτή! Πάντα τους ληστές τούς περνούσαμε για κατατρεγμένους. Αν ξέραμε να διαβάζουμε εγκαίρως τα σημάδια των καιρών και να προβλέπουμε τις καταιγίδες… Αν δεν είχαμε μπερδέψει τα σημεία του ορίζοντα και περιμέναμε να βγει ο ήλιος από τη δύση… Πόσος χαμένος χρόνος, αλήθεια! Aν… Αν… Αν ήταν όλα… αλλιώς! Μα τότε, πώς θα ξεχωρίζαμε το φως που κλείνουν μέσα τους τα φύλλα της παπαρούνας;”
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΡΚΙΝΣΟΝ Η νόσος του Πάρκινσον , γνωστή και ως ιδιοπαθής ή πρωτοπαθής παρκινσονισμός ή τρομώδης παράλυση , είναι μια εκφυλιστική διαταραχή του κεντρικού νευρικού συστήματος . Τα κινητικά συμπτώματα της νόσου Πάρκινσον είναι απόρροια του θανάτου των ντοπαμινεργικών κυττάρων της μέλαινας ουσίας, το στρώμα φαιάς ουσίας που διαχωρίζει την καλύπτρα του μεσεγκεφάλου από το εγκεφαλικό στέλεχος , με την αιτία αυτού του κυτταρικού θανάτου να μην έχει κατανοηθεί από την επιστήμη. Στα πρώτα στάδια της νόσου, τα πιο προφανή συμπτώματα είναι κινητικά και περιλαμβάνουν τρόμο, ακαμψία, βραδυκινησία και δυσχέρεια στην βάδιση. Αργότερα , μπορεί να εμφανιστούν ψυχιατρικές εκδηλώσεις, με την άνοια να εμφανίζεται στα απότερα στάδια της νόσου, ενώ η κατάθλιψη είναι το συχνότερο σύμπτωμα. Η νόσος περιλαμβάνει επίσης αισθητικές διαταραχές καθώς και διαταραχές ύπνου. Η νόσος Πάρκινσον είναι συχνότερη στη τρίτη ηλικία και συχνότερα στις ηλικίες άνω
Μοναξια ενα συναισθημα που μεγαλωνει ολο και περισσοτερο στις μερες μας και επηρεαζει καθημερινα πολυ κοσμο. Ενα συναισθημα που αλλοι ανθρωποι το εχουμε σε μεγαλο βαθμο και αλλοι απο εμας σε μικροτερο. Τι εννοουμε ομως οταν λεμε νιωθω μοναξια, τι εσωκλειει αυτη η λεξη, πως μπορει να την βιωνει ο καθε ενας απο εμας? Σχεδον ολος ο κοσμος στην διαρκεια της ζωης του αναφερει οτι νιωθει μοναξια, ή οτι ειναι μονος του. Υπαρχει μια διαφορα εδω, αλλο ειναι να περνας ενα χρονικο διαστημα μονος σου και αλλο να εισαι μονος. Ολοι μας χρειαζομαστε περιοδους ησυχιας, ηρεμιας και περισυλλογης αυτο ομως δεν μας κανει να νιωθουμε μοναξια διοτι ειναι μια επιλογη μας που αγγιζει τα ορια της αρχης της ελευθεριας. Οταν ενας ανθρωπος συνηδητοποιει οτι εχει ενα αισθημα του οτι κατι δεν παει καλα, οτι η ζωη του δεν προχωρα ετσι πως θα ηθελε ή φανταζοταν, οτι κανεις δεν τον θελει τοτε νιωθει μονος. Οταν εχει αυτο το αισθημα της ελλειψης ικανοποιησης τοτε ξεκινα μια διαδικασια στο μυαλο του απορριψης ακο
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου